वास्तवतेतील स्वप्न

सगळ्यांच एक स्वप्न असते
जगावेगळघर असते
         फुलासंगे खेळून
         तारंगणात विहार करतो
         चंद्रच्या शीतलतेत स्व:तला रमवतो
         सगळ्यांच अस एक मन असते
पण, ...........वास्तावता फार वेगळी असते
फुला सारख नाजूक मन
एका क्षणात विव्हळते
चंद्रची शीतलताही त्याला नकोशी होते
         पण, सगळ्यांचाच अस होत नसते
         नशिबला वेगळच काही मान्य असते
         काठावर येनारी नावही सहज डूबते
         हीच खूप मोठी वास्तवता असते
जे मला हव होतो
तेच माझ कधी नव्हत
तूटणार्‍या तार्‍यालाही
मन सतत काही मांगत होत
           पण, ते काय देणार होत
           ते तर स्व:ताच तुटत होत
           हेच फ्क्त माझ वेड मन होत
जे स्वप्नाला वास्तवता समजत होत
पण, जेव्हा वास्तवता समोर आली
तेव्हा ती वास्तवताही एक
स्वप्न भासु लागली........................!

                                             सिंदू.