प्रिय सर्दीस

बेक्कार सर्दी झालीय आणि डोकं काम करत नाहीये म्हणून, मूळ कवीची माफी मागून...
___________
प्रिय सर्दीस,

असतेस सोबत तू जेव्हा
नाक गळके गळके होते
रुमालांचेचे भिजती तागे
डोके जडशीळ होते

नभ फाटून वीज पडावी
कल्लोळ तसा ओढवतो
ही शिंक दिशाहीन होते
अन्‌ मग फवारा उडतो

येतात धारा नाकाशी
मुसमुसून ओढतो मागे
रुमालाशी जोडून नाका
लांबवर फुरका मज भंजाळून जातो

हळदीच्या दुधात विरघळणार्‍या
मज आठवती तिखट सुंठीच्या ज्वाळा
फुरफुरी द्वारे श्वास अडावा
झोपताना अगतिक होतो

तू सांग आता मज काय
मी करु या चोंदल्या नाका?
झोपताना होई जीव कासावीस
तोंडाने कसाबसा श्वास घेतो.

ना अजून झालो बरा
नाक ना अजूनी मोकळे झाले
मिशांचे होती भाले
रुमाल कितीक स्टार्च झाले.

Pankaj Zarekar